به گزارش مشرق،علیرضا رحیمی، معاون امور جوانان وزارت ورزش یادداشتی با عنوان سرمایه‌گذاری در نیروی انسانی؛ ضرورتی برای آینده نه یک انتخاب اختیاری را در کانال تلگرامی خود منتشر کرد:

در مراسم رونمایی از طرح آمایش سرزمینی ورزش کشور، نکته‌ای کلیدی از سوی معاون اول رئیس‌جمهور مطرح شد که شاید در هیاهوی موضوعات دیگر کمتر به آن پرداخته شد: تأکید بر تربیت نیروی متخصص جوان برای آینده کشور. این موضوع به ظاهر ساده، در واقع یکی از پایه‌های اساسی توسعه پایدار است. اگرچه در سال‌های گذشته در قالب سیاست‌های کلی، برنامه‌های توسعه و حتی گفتمان‌های رسمی به موضوع جوانان توجه شده، اما آنچه در عمل مشاهده می‌شود، فاصله‌ای ملموس بین ظرفیت جوانان و فرصت‌های واقعی برای اثرگذاری است.

موضوع تربیت نیروی انسانی جوان، پیش از آنکه یک مأموریت اجرایی یا آموزشی باشد، به بازتعریف رابطه ساختار حکمرانی با نسل جدید مربوط می‌شود. امروز بسیاری از جوانان کشور، با دسترسی بالا به منابع اطلاعاتی، مهارت‌های فنی متنوع، و نگاه انتقادی رشد کرده‌اند. در چنین فضایی، نمی‌توان از الگوهای گذشته برای اداره آینده استفاده کرد. این نسل، خواهان مشارکت فعال و نقشی معنادار در فرآیندهای تصمیم‌سازی و اجراست.

به‌همین دلیل، اگر بخواهیم از توان جوانان به‌درستی استفاده کنیم، باید ابتدا برای آنان مسیر مشخص و قابل پیش‌بینی تعریف کنیم. این مسیر نباید صرفاً مبتنی بر آموزش نظری یا آزمون‌های محدود باشد، بلکه نیازمند ترکیب آموزش، تجربه میدانی، مسئولیت‌پذیری تدریجی و اعتماد نهادی است. بدون این اجزا، ما صرفاً مجموعه‌ای از برنامه‌های آموزشی تولید خواهیم کرد که با نیازهای واقعی کشور ارتباطی ندارند.

در معاونت امور جوانان، به‌صورت مشخص این مسئله را دنبال می‌کنیم که چگونه می‌توان زیرساخت مشارکت مؤثر جوانان در سطوح مختلف سیاست‌گذاری، اجتماعی، فرهنگی و فناورانه را فراهم کرد. بخشی از این مأموریت، به تدوین سازوکارهای بین‌دستگاهی مربوط است. مثلاً ارتباط بین وزارت ورزش و جوانان، وزارت علوم، معاونت علمی ریاست جمهوری و وزارت صمت باید به شکل هدفمند و ساختاریافته صورت گیرد. تنها با همکاری میان این نهادها می‌توان از موازی‌کاری جلوگیری کرد و از ظرفیت موجود در جهت تربیت نیروهای واقعی آینده استفاده نمود.

از سوی دیگر، باید توجه داشت که صرف اعلام برنامه یا عدد مشخص، تضمینی برای تحقق هدف نیست. موفقیت در این حوزه نیازمند بازنگری در فرآیند جذب، پرورش و به‌کارگیری نیروی انسانی است. تا زمانی که نظام ارزیابی عملکرد و ارتقای شغلی در نهادهای دولتی و عمومی شفاف و مبتنی بر شایستگی نباشد، حتی بهترین برنامه‌های تربیتی نیز به نتایج مطلوب منتهی نخواهند شد.

جوانان ایران، برخلاف برخی تصورات، از مشارکت نمی‌گریزند؛ بلکه منتظر نشانه‌هایی واقعی از اعتماد متقابل‌اند. اگر این اعتماد شکل بگیرد، نه‌تنها در حوزه ورزش و علم، بلکه در مدیریت و راهبری کشور نیز می‌توان از پتانسیل آنان بهره‌برداری کرد.

سیاست‌گذاری درباره جوانان، نیازمند نگاه کوتاه‌مدت انتخاباتی یا تبلیغاتی نیست. اگر به توسعه متوازن و پایدار باور داریم، باید تربیت نیروی متخصص جوان را نه به‌عنوان یک پروژه فرعی، بلکه به‌عنوان بخشی از استراتژی کلان کشور در نظر بگیریم. در غیر این صورت، رقابت در حوزه‌های علمی، فناورانه و حتی سیاسی را به دیگر کشورهایی خواهیم باخت که سال‌ها پیش، این مسیر را آغاز کرده‌اند.

*بازنشر مطالب شبکه‌های اجتماعی به منزله تأیید محتوای آن نیست و صرفا جهت آگاهی مخاطبان از فضای این شبکه‌ها منتشر می‌شود.