به گزارش مشرق، علی محمدی، فعال رسانه در تلگرام نوشت:

۲۶ مهرماه، موعد پایان اعتبار قطعنامه ۲۲۳۱ شورای امنیت سازمان ملل بود. قطعنامه‌ای که طی سال‌های گذشته محدودیت‌های قابل توجهی بر برنامه هسته‌ای ایران تحمیل کرده بود. دکتر عراقچی،وزیر امور خارجه نیز دیروز در بیانیه ای تأکید کرد که با پایان این قطعنامه، تمامی محدودیت‌های پیشین شورای امنیت علیه ایران خاتمه یافته و کشورمان از دستور کار این شورا خارج می‌شود. او همچنین بر اصل حقوق حاکمیتی ایران تأکید کرد و یادآور شد که این حقوق قابل مذاکره نیست و تحت فشار سیاسی قرار نخواهد گرفت.

عراقچی همچنین بر ضرورت حاکمیت قانون بر جهان، تأکید کرده و اعلام کرد که ایران، به عنوان یکی از امضاکنندگان پیمان منع گسترش تسلیحات هسته‌ای، از این پس صرفاً به تعهدات خود طبق این پیمان پایبند خواهد بود و هیچ محدودیتی در برنامه هسته‌ای کشور اعمال نخواهد شد. این موضع ایران، توسط کشورهای متعددی، از جمله چین و روسیه ، صراحتا مورد حمایت جدی قرار گرفته است. اما از حیث تاثیرات آنچه غرب به عنوان بازگشت قطعنامه ها از آن یاد می کند، تحلیل ریچارد نفیو، طراح اصلی تحریم‌های ایران، چشم‌اندازی جالب توجه ارائه می‌نماید. فحوای کلی گفته های او اینگونه است که بازگشت تحریم های تعلیق شده و اجرای عملی آن‌ها ، هرچند روی کاغذ اقدامی قاطع به نظر می‌رسد، اما تضمینی برای اثرگذاری واقعی آن وجود ندارد.

اجرای این تحریم ها نیازمند هماهنگی گسترده میان دیپلمات‌ها و دولت‌های بین المللی است، هماهنگی‌ای که در شرایط کنونی دیده نمی‌شود. بازگشت تحریم‌های شورای امنیت نیز بدون اجماع جهانی، صرفاً جنبه‌ای سیاسی و نمادین خواهد داشت و از قدرت اجرایی واقعی برخوردار نیست. نفیو همچنین به تغییرات بنیادین شرایط جهانی اشاره می‌کند. جایگاه ایران در بازار انرژی و اقتصاد جهانی اکنون با دوران تحریم‌های ۲۰۱۲ تا ۲۰۱۵ قابل مقایسه نیست. کشورهایی مانند چین و روسیه نه‌تنها با اجرای تحریم‌های جدید همکاری نخواهند کرد، بلکه عملاً در مسیر آن مانع‌تراشی می‌کنند.

با این حال، نمی‌توان اثرات روانی و محدودیت‌های غیرمستقیم فشارهای غربی را نادیده گرفت. به ویژه برای بخش‌هایی از تجارت ایران با برخی کشورها، این فشارها می‌تواند تأثیرگذار باشد، اما سخن این است که دندان قطعنامه ۲۲۳۱ کشیده شده و در شرایط فعلی دستیابی غرب به اهداف اصلی خود، از حیث اقتصادی و انزوای ایران، ممکن نیست.

در مجموع، پایان اعتبار قطعنامه ۲۲۳۱ گامی مهم در بازپس‌گیری حقوق هسته‌ای ایران است و نشان می‌دهد که کشورمان از این پس صرفاً متعهد به پیمان منع گسترش تسلیحات هسته‌ای خواهد بود و هیچ محدودیت اضافی از سوی شورای امنیت اعمال نخواهد شد. از طرفی تلاش غرب برای بازگرداندن محدودیت‌ها از مسیر های غیر دیپلماتیک با موانع جدی فنی، سیاسی و بین‌المللی مواجه است و احتمال موفقیت آن بسیار محدود خواهد بود. این شرایط ایران را در موقعیتی تقویت‌شده در عرصه هسته‌ای و دیپلماتیک قرار می‌دهد و نشان می‌دهد که کشورمان امروز نه تنها از منظر حقوقی، بلکه از نظر تأثیرگذاری در مناسبات بین‌المللی، جایگاه بالاتری یافته است.

*بازنشر مطالب شبکه‌های اجتماعی به منزله تأیید محتوای آن نیست و صرفا جهت آگاهی مخاطبان از فضای این شبکه‌ها منتشر می‌شود.