چرایی اهمیت تیک‌تاک برای چین و آمریکا
به گزارش مشرق،کانال تلگرامی چین و ماچین در مطلبی به چرایی اهمیت تیک‌تاک برای چین و آمریکا پرداخت:
در ۲۵ سپتامبر، دونالد ترامپ فرمان اجرایی‌ای امضا کرد که به گفته او اجازه می‌دهد تیک‌تاک در آمریکا ادامه فعالیت دهد و هم‌زمان با نگرانی‌های امنیت ملی هماهنگ شود. طبق توافق، گروه سرمایه‌گذاری آمریکایی به رهبری اوراکل ۸۰٪ عملیات تیک‌تاک در آمریکا را کنترل خواهد کرد، اما جزئیات نشان می‌دهد نگرانی‌های اصلی امنیت ملی حل نشده باقی مانده است. الگوریتم تیک‌تاک همچنان در اختیار بایت‌دنس خواهد بود و نسخه آمریکایی تنها با داده‌های کاربران آمریکایی بازآموزی می‌شود، اما بروزرسانی‌های بعدی همچنان تحت نفوذ چین خواهد بود.
ترامپ قصد دارد اوایل ۲۰۲۶ با شی جین پینگ دیدار کند و ممکن است برای کسب امتیازات سیاسی و اقتصادی، محدودیت‌های صادراتی تراشه‌های پیشرفته را کاهش دهد، در گام بعد حمایت از تایوان را کم کند و فضای سرمایه‌گذاری برای شرکت‌های چینی در آمریکا را تسهیل نماید. در حال حاضر، جنگ تکنولوژی آمریکا در تعادل است و نشانه‌هایی از احتمال کنار گذاشتن بخش‌های کلیدی استراتژی علیه چین توسط ترامپ دیده می‌شود.
ترامپ و مطالبه بازپس‌گیری پایگاه بگرام از طالبان
دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور آمریکا، بار دیگر موضوعی قدیمی را زنده کرده است: درخواست از طالبان برای بازگرداندن پایگاه هوایی بگرام به ایالات متحده. طالبان به سرعت این درخواست را رد کرد. دلیل اصلی آن روشن است: این گروه اساساً مخالف حضور هرگونه نیروی خارجی در خاک افغانستان است و بازگرداندن بگرام به آمریکایی‌ها برایشان خط قرمزی غیرقابل عبور محسوب می‌شود.
ترامپ دلیل آشکار خود برای این مطالبه را موقعیت جغرافیایی بگرام می‌داند. به گفته او، نزدیکی این پایگاه به تأسیسات هسته‌ای چین، یک مزیت راهبردی برای ایالات متحده ایجاد می‌کند. اما منتقدان معتقدند بازگشت نظامیان آمریکایی به بگرام پس از چهار سال، بیش از آنکه به سود آمریکا باشد، خطر تحریک پکن و واکنش تلافی‌جویانه چین را افزایش می‌دهد. به همین دلیل استدلال می‌شود که این توجیه منطقی و قابل دفاع نیست.
مسئله مهم اینجاست که هنوز مشخص نیست تهدید ترامپ فقط یک بلوف سیاسی است یا نشانه‌ای از جدیت او. با توجه به اصرار مداومش، نمی‌توان احتمال اقدام عملی را رد کرد. اما سناریوهای پیش رو بسیار پرخطر هستند: یا اقدام نظامی برای تصرف مجدد بگرام که به‌طور قطع باعث تلفات گسترده میان افغان‌ها و آمریکایی‌ها خواهد شد؛ یا تخریب پایگاه که آن هم پیامدهای سیاسی و انسانی سنگینی دارد. هر دو گزینه می‌تواند روند مذاکرات زندانیان را نابود کند، روابط واشنگتن و کابل را بحرانی‌تر کند و برای خود ترامپ هزینه سیاسی زیادی به همراه داشته باشد.
چرا ابتکار پهنه و راه ترکیه را به حاشیه راند
ترکیه از نخستین حامیان BRI بود و پروژه‌هایی مثل راه‌آهن باکو ـ تفلیس ـ قارص، کریدور باری استانبول ـ شی‌آن و سرمایه‌گذاری چین در قطار سریع‌السیر آنکارا ـ استانبول کلید خورد؛ اما از ۲۰۲۳ به بعد سرمایه‌گذاری‌های چین در ترکیه عملاً به صفر رسید و سهم آنکارا از مجموع سرمایه‌گذاری‌های BRI تنها ۱.۳٪ باقی ماند. در مقابل، کشورهایی مانند عربستان، عراق، امارات و اندونزی میلیاردها دلار جذب کردند؛ فقط قزاقستان در نیمه نخست ۲۰۲۵ بیش از ۲۳ میلیارد دلار سرمایه‌گذاری جدید دریافت کرد.
عامل اصلی عقب‌ماندگی ترکیه، بحران اقتصادی داخلی است. تورم بالای ۵۰٪، سقوط ارزش لیر و بی‌ثباتی کلان باعث شد چین هیچ چشم‌انداز مطمئنی برای سرمایه‌گذاری بلندمدت در آنکارا نبیند. ترکیه نتوانسته پروژه‌های فناورانه و ارزش‌افزوده جذب کند؛ سرمایه‌های چینی بیشتر به بخش‌های خرده‌فروشی و صنایع سبک محدود مانده و طرح‌های بزرگ مانند راه‌آهن ادرنه ـ قارص هیچ‌وقت به امضا و اجرا نرسید.
مسئله بی‌اعتمادی سیاسی هم پررنگ است: پکن حضور گروه‌های اویغور در ترکیه را «نقض تعهدات» می‌داند. وعده‌های آنکارا برای توقف فعالیت این گروه‌ها عملی نشده و این موضوع مانع جدی در روابط است.
*بازنشر مطالب شبکه‌های اجتماعی به منزله تأیید محتوای آن نیست و صرفا جهت آگاهی مخاطبان از فضای این شبکه‌ها منتشر می‌شود.
