به گزارش مشرق، کانال تلگرامی اندیشکده تهران نوشت:

چند روزی است فضای داخلی اسرائیل به تنش و گفتگو حول یک ایده برای فردای غزه مشغول است. دو ایده ای که مشخصا به دو نفر یعنی نتانیاهو نخست وزیر و ایال زمیر رئیس ستادکل ارتش اسرائیل منصوب است.

پس از حدود دو ماه تلاش‌های بی‌نتیجه ویتکاف در میانجیگری میان حماس و تل آویو و انجام آتش بس ۶۰ روزه و آزادی حداقل ۱۰ اسیر زنده اسرائیلی، دوباره بحث در خصوص ایده در خصوص آینده نوار غزه در میان صهیونیست‌ها بالا گرفته است. در حقیقت می‌شود گفت بحث و تنشی که اکنون در رسانه‌های اسرائیلی در خصوص دو ایده نتانیاهو و زمیر در جریان است، یک بحث قدیمی از ۷ اکتبر به این سو است و پاسخ به این سوال است که با "فردای غزه" چه کنیم؟

طرح نتانیاهو بسیار کلی و غیر شفاف است و آن یک گزاره است: اشغال طولانی مدت کل نوار غزه. اما براساس ادعای رسانه‌های اسرائیلی طرح ارائه شده توسط رئیس ستاد ایال زمیر در سطح سیاسی شامل تقسیم اضافی نوار غزه از شرق به غرب (مشابه محورهای نتزاریم و موراگ)، تشدید محاصره شهر غزه و استان مرکزی و محله المواصی (خان یونس) و انجام یورش‌ها به پایگاه‌های حماس است. زمیر اشغال نوار غزه را چه از منظر نظامی و چه سیاسی غیرممکن و پرهزینه و در نهایت بی‌ثمر می‌داند.

نتانیاهو در جریان بحث درباره آینده نوار غزه در جلسه امنیتی گفته است که روش فعلی ارتش اسرائیل منجر به آزادی اسرا نشده است و بنابراین نیاز به رویکردی دیگر است که به حماس بفهماند که هیچ مصونیتی در اطراف اسرا وجود ندارد و به معامله‌ای منجر نمی‌شود. از سوی دیگر، زمیر هشدار داد که اشغال نوار غزه جان اسرا را به خطر می‌اندازد و باعث فشار و فرسودگی بر نیروهای منظم و ذخیره خواهد شد. مسئله در ظاهر تا حدودی شفاف است، اما علی‌رغم این پیچیدگی‌ها تصمیم‌گیری به این سادگی‌ها نخواهد بود.

اشغال نوارغزه: ایده اول، اشغال نوار غزه است. ایده‌ای که طی سال‌های ۱۹۶۷ تا ۲۰۰۵ و پیش از خروج اسرائیل از نوار غزه، تجربه شده است. اشغال نوار غزه به معنای حضور نظامی و کنترل امنیتی این باریکه است. اتفاقی که همیشه یک رویای صهیونیستی بوده است. البته ناگفته نماند که این رویا، یک واقعیت است و استدلال نتانیاهو و طرفداران او درست است که اگر رژیم صهیونیستی قرار است از تکرار ۷ اکتبر و نگرانی امنیتی از وجود حماس در نوار غزه رها شود هیچ گزینه‌ای جز اشغال دوباره نوار غزه و جبران اشتباه بزرگ شارون در ترک این باریکه در سال ۲۰۰۵ نیست.

کنترل امنیتی با توافق و بازسازی: اما ایده دیگری که مطرح و بیشتر هم از سوی برخی از میانه‌روها و نظامیان رژیم صهیونیستی گفته می‌شود، تلاش برای کنترل، خلع سلاح و چمن‌زنی حماس بدون روش اول است. این گروه اتفاق نخست یعنی اشغال دوباره نوار غزه را علی‌رغم حجم کشتار و حملات و نابودی زیرساخت‌ها در دو سال اخیر، اما در واقعیت غیرممکن و دارای هزینه بالا می‌دانند. این گروه برای استدلال خود به دو ماه گذشته و عملیات ارابه‌های گیدئون اشاره می‌کنند.

عملیاتی که نشان داده کنترل بخشی از نوارغزه حتی در مناطقی که به ظاهر ماه‌ها تسلط وجود دارد و جمعیت هم از آن کوچانده شده‌اند، غیر ممکن است و هر روز باید شاهد عملیاتی علیه سربازانشان باشند. ضمن آنکه به باور ارتش اشغال نوار غزه حتی اگر ممکن هم باشد، پیامدهای سیاسی جدی ای برای صهیونیست‌ها خواهد داشت و در نهایت منجر به هدف اصلی یعنی نابودی حماس نخواهد شد. لذا گزینه دومی را پیشنهاد می‌کنند که از مسیر توافق، نقش‌آفرینی کشورهای دیگر و همچنین استفاده از اهرم بازسازی برای کنترل می‌گذرد.

*بازنشر مطالب شبکه‌های اجتماعی به منزله تأیید محتوای آن نیست و صرفا جهت آگاهی مخاطبان از فضای این شبکه‌ها منتشر می‌شود.