دشمن با فعال‌کردن مکانیسم ماشه بیش از آنکه به‌دنبال «فشار واقعی» باشد، روی «جنگ روانی» حساب باز کرده است. مکانیسم ماشه به قلب ایران خواهد نشست اگر مراقب این ۱۰گروه نباشیم.

به گزارش مشرق، محسن مهدیان طی یادداشتی در روزنامه همشهری نوشت:

دشمن با فعال‌کردن مکانیسم ماشه بیش از آنکه به‌دنبال «فشار واقعی» باشد، روی «جنگ روانی» حساب باز کرده است. چرا؟ چون ساختار اصلی تحریم‌ها همین حالا هم برقرار ‌و اقتصاد ایران، خود را با آن تطبیق داده است. مکانیسم ماشه چیز تازه‌ای نمی‌آورد، اما دشمن می‌خواهد همان تحریم‌های قدیمی را دوباره در قالب تبلیغ بازآفرینی کند تا در ذهن مردم بزرگ‌تر از واقعیت جلوه کند.

مکانیسم ماشه به قلب ایران خواهد نشست اگر مراقب این ۱۰گروه نباشیم:

۱- کسانی که بی‌اطلاع یا مغرضانه بزرگ‌نمایی می‌کنند؛ تحریم‌ها هزینه دارد، اما فراتر از گذشته نیست.

۲- کسانی که با ترساندن از جنگ، مردم را مضطرب می‌کنند؛ درحالی‌که مکانیسم ماشه هیچ مشروعیت نظامی‌ای ندارد.

۳- کسانی که جمهوری اسلامی را متهم به کم‌کاری دیپلماتیک می‌سازند؛ درحالی‌که همه راه‌ها طی شد، اما غرب جز تسلیم چیزی نمی‌خواست.

۴- کسانی که به‌جای عبرت‌گرفتن از تجربه اعتماد به غرب، دوباره نسخه مذاکره می‌پیچند.

۵- کسانی که قدرت کشور را کتمان می‌کنند و پیام ضعف می‌فرستند و توفیقات کشور را نمی‌بینند.

۶- کسانی که خواسته یا ناخواسته با بازنشر محتوای رسانه‌های دشمن، به جنگ روانی او خدمت می‌کنند.

۷- کسانی که به جای تلاش برای قوی‌تر شدن، همچنان دل به وعده‌های دروغین «گشایش فوری» می‌بندند و مردم را سرگرم سراب می‌کنند.

۸- کسانی که همه مشکلات اقتصادی را به تحریم وصل می‌کنند و ناکارآمدی‌ها را پشت آن پنهان می‌سازند.

۹- کسانی که با دامن‌زدن به نگرانی‌های روانی، بر پرچم رشد حبابی دلار و طلا می‌دمند.

۱۰- کسانی که مشکلات کشور را چنان تصویر می‌کنند که گویی هیچ راه عبوری وجود ندارد و بن‌بست است؛ چه مسئولان سیاسی، چه فعالان رسانه‌ای و شبکه‌های اجتماعی.

مکانیسم ماشه بیش از آنکه اثر واقعی داشته باشد، ابزار روانی است. دشمن می‌خواهد با خبرسازی، تهدید و تبلیغ، مردم را نگران کند و اعتمادشان به آینده را بگیرد. اما اگر جامعه مراقب این ۱۰جریان باشد، بخش بزرگی از جنگ روانی خنثی خواهد شد.

جمهوری اسلامی مظلومانه همه راه‌ها را رفت تا با دیپلماسی مانع این تصمیم و خسارت مانده از برجام شود، اما زیاده‌خواهی غرب اجازه نداد. امروز این تجربه باید به سرمایه ملی تبدیل شود: اعتماد به غرب رفاه نمی‌آورد؛ غرب آمده تا راه ملت را ببندد، نه اینکه گرهی بگشاید.